در حالی که بیش از یک قرن از استفاده پرخوران‌های مکانیکی شامل توربوشارژرها و سوپرشارژرها در صنعت خودرو می‌گذرد، کم کم حضور سوپرشارژرهای الکتریکی در این صنعت جدی‌تر و پر‌رنگ‌تر می‌شود. شرکت ولوو اعلام کرده که به زودی برای موتورهای چهارسیلندر خود از سوپرشارژرهای الکتریکی استفاده خواهد کرد.
در حال حاضر عمده موتورهای کم حجم این شرکت از توربوشارژر‌های دوگانه و یا سوپرشارژر استفاده می‌کنند که این رویه را می‌توان در نمونه‌های هیبریدی این شرکت مثل موتورهای T6 و T8 مشاهده کرد. حتی معروف‌ترین و پر‌استفاده‌ترین پیشرانه این خودروساز یعنی سری موتورهای T5 نیز دارای پرخوران مکانیکی هستند.
حرکت خودروسازان به سمت سوپرشارژرهای الکتریکی از سوی آئودی به شکل رسمی آغاز شد. این شرکت در مدل SQ7 خود از یک موتور دیزل 8 سیلندر استفاده می‌کند که از یک سوپرشارژر الکتریکی بهره می‌برد و قدرت تولیدی این پیشرانه را به 435 اسب بخار رسانده است. آئودی این رویه را برای مدل SQ8 نیز ادامه خواهد داد و برای دیگر ساخته‌های خود در اروپا هم از سوپرشارژرهای الکتریکی استفاده خواهد کرد.
ولوو برخلاف آئودی، از سوپرشارژرهای الکتریکی برای موتورهای بنزینی خود استفاده خواهد کرد که در حال حاضر با شرکت فرانسوی والئو نیز به توافقاتی در این زمینه رسیده است. از مهم‌ترین ویژگی‌های سوپرشارژرهای الکتریکی در این است که این وسایل مانند نمونه‌های مکانیکی به قدرت موتور برای به حرکت در‌آمدن خود نیازی ندارند و چون حرکت آن‌ها جدا از پیشرانه است، می‌توانند در هر دور موتوری بالاترین بوست را ایجاد کنند. ضمن اینکه در سیستم‌های ایمنی خودرو مثل برنامه پایداری الکتریکی و یا کنترل کشش نیز می‌توان به منظور کنترل قدرت موتور، از کنترل بوست این سوپرشارژرها نیز استفاده کرد.
