قبل از تولید دوچرخههای مدرن امروزی، نمونه‌های متعددی از وسائل نقلیه دوچرخه ساده‌تر در دنیا وجود داشت. پس از پیدا شدن طراحی‌های سال 1493 لئوناردو داوینچی در قرن شانزدهم و با دیده شدن تصاویری از دوچرخه در این طرح‌ها، برای نخستین بار طرح‌هایی از این وسیله نقلیه دیده شد.
برخی از تاریخ‌نویسان معتقدند که یکی از شاگردان لئوناردو داوینچی به نام کاپروتی (Gian Giacomo Caprotti) خالق این طراحی‌ها بوده و یا داوینچی به همراه وی این تصاویر را طراحی کرده است. این طراحی‌های یافته شده هرگز در غالب یک مدل پیاده‌سازی نشدند؛ به گونه‌ای که تا چهارصد سال پس از کشف این تصاویر، اسب، تنها وسیله نقلیه موجود در خیابان‌های عمومی بود.
دوچرخه مدرن
بارون کارل وون دریس (Baron Karl von Drais) آلمانی، پیشگام تولید دوچرخههای مدرن در قرن نوزدهم به حساب می‌آید. نام دوچرخه تولید شده توسط وی “Laufmaschine” بود. این وسیله دارای دو چرخ بوده که توسط یک میله مرکزی به یکدیگر متصل می‌شدند.
رانندگی توسط این وسیله بدین شکل بود که راننده بایستی به همراه دوچرخه راه رفته و سرعت خود را زیاد می‌کرد. پس از اینکه به سرعت مورد نظر خود رسید پاهای خود را از روی زمین بلند کرده و بدین صورت به گشت‌زنی ادامه دهد؛ پس از کاهش سرعت دوچرخه، راننده مجبور بود مجددا همین کارها را انجام دهد. دوچرخه طراحی شده توسط وون دریس، در انگلستان و به شکل مدل موفق تجاری یعنی “Dandy Horse”، توسعه یافت.
انقلاب در صنعت دوچرخه‌سازی
دوچرخه جدید به مدت 40 سال مورد استفاده قرار گرفت؛ تا اینکه دو تولیدکننده کالسکه فرانسوی، با ایده خود انقلابی را در صنعت دوچرخه‌سازی پدید آوردند. پیر میشاو (Pierre Michaux) و پیر لالمن (Pierre Lallemen) با دقت در نحوه کار دندی هورس، به این فکر افتادند که پدال‌هایی را به چرخ جلویی دوچرخه اضافه کرده و روی تیر اتصال دهنده دو چرخ، یک صندلی را نصب کنند.
آن‌ها در سال 1864، اولین مدل خود را تولید کردند. پس از تولید دوچرخه جدید مشخص شد که این وسیله بسیار کاربردی بوده و تولید آن نیز راحت است. چهار سال بعد، این دو فرانسوی مدل دوچرخه‌شان را تحت عنوان “Boneshaker” به تولید انبوه رساندند. قاب دوچرخه تولیدی آن‌ها به جای چوب از جنس آهن بود. کمی پس از آن تایرهای لاستیکی و بولبرینگ نیز به دوچرخههای تولیدی آن‌ها اضافه شد.
یکی از محبوب‌ترین دوچرخههای تولید شده در آن زمان، مدلی با چرخ جلویی بزرگ‌تر از چرخ عقب بود (دوچرخههای بلندچرخ). در سال 1869، دوچرخههای بلندچرخ توسط یوگن میر (Eugene Meyer) فرانسوی تولید شد و توسط جیمز استرلی (James Starley) انگلیسی به تولید انبوه رسید. این مدل از دوچرخه‌ها نسبت به مدل پیشین جنبه‌های مثبت و منفی را شامل می‌شد. از جمله جنبه‌های مثبت آن، راحت‌تر بودن، سرعت بیشتر و وزن کم‌تر و از جمله جنبه‌های منفی آن رانندگی سخت‌تر در سراشیبی‌ها و سربالایی‌ها بود. نخستین دوچرخه بلندچرخ در طول دهه 1870 در انگلستان به فروش رسید.
عصر طلایی دوچرخه
پس از سال‌های ابتدایی محبوبیت دوچرخههای بلندچرخ، در سال 1885 جان کمپ استرلی (John Kemp Starley) انگلیسی اولین مدل از “دوچرخه ایمنی” را تولید کرد. امروزه این اختراع به عنوان یکی از مهم‌ترین لحظات در تاریخ دوچرخه به حساب می‌آید. در این دوچرخه زنجیری تعبیه شده بود که پدال‌ها را به چرخ‌های عقب و جلو، متصل می‌کرد. این وسیله (که Rover نامیده می‌شد) آغازگر دوره‌ای است که امروزه به عنوان “عصر طلایی دوچرخه” شناخته می‌شود.
از آن زمان تاکنون، طراحی دوچرخه و تجهیزات آن در سراسر جهان استانداردسازی شده و تمامی دوچرخه‌ها هر چهار جنبه اصلی یعنی امنیت، سرعت، راحتی و هدایت‌پذیری را رعایت می‌کنند. پس از دوران طلایی دوچرخه، تمامی دوچرخههای ساخته شده دارای یک شکل پایه، تایرهای لاستیکی بادی، زنجیر غلتکی، چرخ‌دنده، ترمز توپی و غیره هستند.
عصر طلایی دوچرخه از دهه 1900 تا دهه 1950 ادامه یافت. در این دوران دوچرخه یکی از وسائل نقلیه عمومی اصلی محسوب می‌شد. در طول آن سال‌ها قیمت دوچرخه به شدت کاهش یافت و همین موضوع باعث فراگیرتر شدن استفاده از آن شد.
دوران مدرن دوچرخه در دهه‌های 1960 تا 1970 و همزمان با افزایش توجه عموم مردم آمریکای شمالی به فواید ورزش و صرفه‌جویی در مصرف انرژی حمل‌ونقل، آغاز گردید. در سال 1975 بیش از 17 میلیون نفر از دوچرخههای جدید سبک‌تر و ارزان‌تر استفاده می‌کردند. مواد استانداردی که قاب دوچرخههای مدرن از آن ساخته می‌شود، آلومینیوم و فیبر کربن است.
در سال 2010 تولید دوچرخه به حدود 125 تا 130 میلیارد دستگاه رسید.
بسیار مفید بود راجع به دوچرخه مطلب بیشتری بزارید