نگاهی به 10 مورد از عجیب‌ترین شرکت کننده‌ها در مسابقات داکار تا به امروز (بخش اول)
در این مطلب قصد داریم نامعقول‌ترین شرکت کننده‌های مسابقات داکار از شروع این مسابقات در چند دهه قبل تا به امروز را برای شما معرفی و همچنین بررسی نمائیم. مواردی که در آن‌ها علاوه بر نمایش هوش رانندگان، ماجراجویی آن‌ها در این حوزه از رقابت‌های جهانی موتوراسپرت را نیز به نمایش می‌گذارد. برخی از این رانندگان با نمایش استعدادهای خود در عملکرد مکانیکی وسایل نقلیه‌ای که با آن قصد رانندگی در مسابقات را داشتند، تعجب همگان را برانگیختند و بعضا در این موارد موفق هم بودند.
1. حضور وسپا در میان شرکت کنندگان موتورسیکلت‌های داکار
در سال 1980 و در طی انجام مرحله دوم مسابقات داکار حضور چهار دستگاه اسکوتر وسپا مدل P200E تعجب همگان را برانگیخت. کلاسی که موتورهای مخصوص موتورسیکلت‌های آفرودی با شاسی‌های تقویت شده و مشخصات فنی چشمگیری را می پ‌طلبد، شاهد 4 شرکت کننده با اسکوترهای ایتالیایی بود. اتفاق باورنکردنی این بود که دو شرکت کننده به نام‌های مارک سیمونوت و برنارد تروانایواسکی لهستانی توانستند به خط پایان این مسابقه نفس‌گیر برسند. با وجود طوفان شن و همچنین عدم پشتیبانی‌های فنی وسیع مانند سایر تیم‌های حرفه‌ای شرکت کننده که حتی به خط پایان نرسیدند، موفقیت این دو موتورسوار با شاسی خشک این موتورسیکلت بسیار ستودنی بود.
2. موتورهای Pit bike در مسابقات داکار
بعد از حضور موتورهای وسپا در این مسابقات، در سال 2009 نیز یکی از شرکت کنندگان رالی داکار در رشته موتورسواری با نام ایوو کاستن اهل چک با موتورسیکلتPit Bike خود در این مسابقات حاضر شد که بسیار عجیب بود. موتورهای پیت بایک همان موتورهای مینی در کلاس کراس هستند و قابلیت‌های آفرودی دارند اما حجم پیشرانه، سایز لاستیک‌ها و …. آن‌ها، از موتورهای کراس کوچک‌تر است. این شرکت کننده که اهل کشور چک بود با استفاده از قطعات موتورسیکلت مشهور هوندا، XL200 پیت بایک خود را مونتاژ کرده بود. پیشرانه آن تنها 146 سی‌سی حجم داشت و از تایرهای 14 اینچی بهره می‌برد. با این همه وزن این موتورسیکلت به همراه سرنشین آن تنها به 180 کیلوگرم می‌رسید. لازم به گفتن نیست که سرانجام این راننده نتوانست به طور کلی رالی داکار را به پایان برساند اما تواست چند مرحله از آن را با موفقیت به پایان برساند.
3. تیتان شخصی
تیتان بزرگ یکی از جالب‌ترین ماشین‌های آزمایشی برای رقابت‌های داکار به شمار می‌رود. این ماشین که در گاراژ خانواده پیدمونت ساخته شده بود، با رانندگی امیلیو رادلی رئیس موتور اسپرت آئودی در ایتالیا و همچنین سینوتو میشل راننده کهنه‌کار رالی داکار در این مسابقات شرکت کرد. پیشرانه 6 سیلندر مورد استفاده در این خودرو از نوع 3 لیتری TDI با دو توربو کمپانی آئودی بود و می‌توانست 300 اسب بخار نیرو به همراه 650 نیوتن متر گشتاور خروجی تولید کند. در مورد سرانجام این تیم قدرتمند و البته خودروی شگفتی ساز آن‌ها باید گفت در سال 2015 آن‌ها توانستند مرحله اول را با موفقیت پشت سربگذارند اما به علت بروز مشکل برقی، خودروی آن‌ها به مراحل بعد نرسید. گرچه این مشکل تا حدودی برطرف شد و تیتان به مسابقه مرحله دوم بازگشت، اما بعد از طی کردن تنها 20 کیلومتر به طور کامل از مسابقات کنار کشید.
4. رنو 4 شگفت انگیز
برادران کلود با چاشنی شانس فراوان توانستند با خودروی رنو 4 خود در سال 1979 در مسابقات رالی مقام پنجم را کسب کنند. البته پشتیبانی فنی و همچنین عملکرد رنو 4 در این مسابقات مثال‌زدنی بود. در این سال مسابقات داکار به صورت فینال تک مرحله‌ای و برای اولین بار به میزبانی شهر پاریس و کشور فرانسه برگزار شد. گرچه نتیجه کسب شده برای خودروی فرانسوی حاضر در این مسابقات راضی کننده نبود، اما یک سال بعد برادران کلود با کسب مقام سوم، این رالی مشهور را به پایان رساندند.
5. فیات‌های بدشانس
دوباره برمی‌گردیم به همان سال 1979 و اولین دوره داکار که در پاریس برگزار شد. هفت راننده برای راندن فیات‌های Campagnola انتخاب شدند که نکته جالب در مورد آن‌ها، این بود که از این 7 راننده، 4 راننده تا 30 کیلومتری خط پایان رسیدند اما با از کار افتادن پیشرانه‌ها نتوانستند به خط پایان برسند. اما دو راننده دیگر به خط پایان رسیدند و در رده‌بندی ماشین‌ها توانستند مقام سوم و در رده‌بندی راننده‌ها مقام هفتم را کسب کنند.
