در دنیای موتوراسپرت همواره مسابقات زیادی در حوزه موتورسیکلت و خصوصا خودرو دیده می‌شود. کلاس‌هایی که نه تنها در سطح جهانی و به صورت لیگ در هر فصل و در کشورهای مختلف برگزار می شود، بلکه بعضا هر کشور و یا ایالت مسابقات مخصوص به خود را هم دارد. در این مطلب برای شما از یکی از مسابقات موتورسواری بسیار طاقت‌فرسا، داکار خواهیم گفت، ضمن این که مسابقات موتوکراس جهانی را هم بررسی خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.
مسابقات موتورسواری رالی داکار
رالی داکار در مسیر ۸۵۰۰ کیلومتری خود از کشورهای مختلف آمریکای جنوبی شامل آرژانتین، بولیوی و شیلی عبور می‌کند و مانند مسابقات هر ساله، محل رقابت ماشین‌های ویژه، کشنده‌ها، موتورسیکلت‌ها و چهارچرخه‌ها خواهد بود. این وسایل نقلیه و خصوصا موتورسیکلت‌ها، در طی مسیر مسابقه دو هدف اصلی و مهم دارند. اول اینکه در مسیر سخت مسابقه، سالم باقی بمانند و دوم اینکه این رقابت خارج جاده‌ای را برنده شوند. حجم پیشرانه تمامی موتورهای شرکت کننده در این رالی در حدود 450 تا 600 سی سی است و اغلب دو سیلندر هستند. در این رشته استقامت موتورسوار و همچنین موتورسیکلت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چرا که پستی و بلندی‌های مسیر به حدی است که تنها بدن ورزیده و با استقامت می‌تواند تحمل این مسیرهای ناهموار را داشته باشد.
کمک فنرها به حدی تقویت شده‌اند که می‌توانند اکثر ضربات این مسیرها را جذب کنند و بیش از نیم متر به داخل جمع شوند. حجم مخزن سوخت آن‌ها بیش از 3 برابر موتورهای کروزر عادی است و راننده‌ها نیز به قمقمه آب مجهز هستند. همچنین گفتنی است؛ تایم در این مسابقات معیار پیروزی موتورسواران بوده و موتورها با فاصله زمانی معینی با هماهنگی تیم پشتیبانی خود از خط شروع حرکت خواهد کرد. تیم‌های موتورسواری در این رقابت‌ها می‌توانند با دو شرکت‌کننده حاضر شوند. سیرل دسپرس در این رقابت‌ها با قهرمانی‌های پی در پی و کسب 6 عنوان بسیار مشهور است و از طرفی پیتر هانسل فرانسوی نیز از معدود رانندگان موفقی است که توانسته قهرمانی را هم در رشته موتورسواری و هم در رشته مسابقات خودرو کسب کند.
رقابت های جهانی موتوکراس
موتورسیکلت‌های کراس در کلاس موتورهای آفرودی قرار می‌گیرند که جدا از کلاسی به نام اندرو هستند. هدف از طراحی موتورهای کراس، مسابقه درون پیست و پرش بلند است به نحوی که کمترین میزان ضربه را به موتورسوار وارد کنند. شاسی و همچنین سیستم تعلیق آن‌ها آنقدر پیشرفته است که می‌تواند ضربه هایی با فشار 1 تن را تحمل کند. مسابقات در این کلاس در حجم‌های 125، 250 و 450 در پیست‌های مختلف برگزار می‌شود. پیست‌های مسابقات کراس به هیچ عنوان مسطح نیستند و تنها چالش‌های آن‌ها مسیرهای با پست و بلندی زیاد است که اکثرا موتورسواران را به پرش‌های طولانی وادار می کند.
طول پیست‌ها اغلب 1 کیلومتر است و موتورسوارها باید در حدود 10 تا 25 بار آن را دور بزنند. این رقابت‌ها علاوه بر مسابقات جهانی در کشورهایی همچون بریتانیا، اسپانیا و آمریکا به صورت لیگ درون کشوری نیز برگزار می‌شود. همچنین گفتنی است؛ رانندگان این موتورها در مسابقات پرش‌های نمایشی نیز شرکت می‌کنند. در این مسابقات موتورها با سرعتی نزدیک به 80 تا 100 کیلومتر به سمت سکوی پرشی حرکت می‌کنند که بعضا ارتفاع آن‌ها به 20 متر می‌رسد. سپس با انجام حرکت نمایشی و فرود سالم از داورها امتیاز کسب می‌کنند.
