در سال 1995، رئیس جدید هیئت مدیره، یورگن ای. شرمپ، تعدیل استراتژیک گروه را آغاز کرد، زیرا بسیاری از واحدهای کسب‌وکار موجود از موقعیت رقابتی مطلوبی برخوردار نبودند. عمده اقدامات مبتنی بر ترک شرکت فوکر، فروش دورنیر لوفت‌فارت و فروپاشی AEG بود. این حرکت به همراه اقدامات طراحی شده برای افزایش رقابت، به منظور تقویت قدرت درآمد گروه که اکنون متمرکز بر وسائط نقلیه، حمل و نقل و خدمات بود، انجام شد.
گسترش مشاغل اصلی، تکمیل آن‌ها با محصولات و خدمات جدید و بهبود وضعیت رقابتی در شرایط جهانی، اولویت بیشتری نسبت به دیگر زمینه‌های جدید کسب‌وکار داشت.
ادغام دایملر کرایسلر آ.گ
با توجه به پیشرفت‌های بین‌المللی، تولید خودرو در سال 1995 در تاسکالوسا صورت گرفته و در سال 1998 ادغام با شرکت کرایسلر برای تشکیل دایملر کرایسلر آگ، اعلام گردید. هدف از ادغام، حفظ رقابت¬پذیری درازمدت شرکت‌های زیرمجموعه آن، بود.
هم‌زمان با این اتفاق، مرسدس بنز یک مدل استراتژیک ابتکاری را در بخش خودرو راه‌اندازی کرد. سری مدل‌های جدید مانند کلاس‌های A، B و M، مدل‌های خاص مانند SLK و CLK و همکاری با “جامعه سوئیس برای میکروالکترونیک ” و “صنعت ساعت‌سازی ” (SMH) برای توسعه ماشین‌های هوشمند کوچک شهری، مرسدس بنز را به یک تأمین‌کننده کامل محصولات تبدیل کرد.
علاوه بر این، در سال 1995 بخش‌های اتوبوس و واگن با یکدیگر متحد شده و شرکت اروپایی اتوبوس (EvoBus) به‌عنوان یک شرکت تابعه مرسدس بنز AG تشکیل شد. حصول هم‌زمان GmbH، اتوبوس و واگن Setra را به یک برند گروهی تبدیل کرد. در اواخر دهه 1990، از طریق “کامیون‌های آمریکای شمالی دایملر کرایسلر “، برند اتوبوس‌سازی توماس نیز به‌عنوان زیرمجموعه در شرکت وارد گردید.
آن‌ها در پایان سال 2000 به شرکت کامیون سازی کانادایی Western Star Trucks که مدیریت آن در کلمبیا بود، پیوستند. در کنار برند Western Star Trucks، اتوبوس‌های کانادایی دارای برند Orion بودند.
علاوه بر این، در پایان دهه 1990 مایباخ اتومبیل لوکس خود تحت عنوان لیموزین را تولید کرد که بزرگ‌تر و منحصربه‌فردتر از دیگر نمونه‌ها بود. در سال 2002، دایملرکرایسلر مدل مشهور جدید خود با عنوان مایباخ 57 را روانه بازار کرد.
درحالی‌که تجارت اتومبیل در حال گسترش بود، انتظار می‌رفت که در دایملر کرایسلر اتومبیل‌های ورزش‌های موتوری از همان سنت‌های مسابقه‌ای شرکت آلمانی پیشین، بهره جوید. غلبه بر مسابقات اتومبیلرانی آلمانی تورینگ (DTM) و دو بار پیاپی پیروزی میکا هکینن در مسابقه بین‌المللی فرمول 1 (1998/1999) به افزایش شهرت این شرکت خودروسازی کمک بسزایی کرد.
در تاریخ 31 دسامبر 2005، دوره‌ی مدیریت عاملی یورگن ای. شرمپ به پایان رسید.
دکتر دیتر زیچه در 1 ژانویه سال 2006 مدیرعامل شرکت شد. اداره مرکزی شرکت که در اشتوتگارت و تحت نظارت ادزارد روتر، ساخته‌شده بود تا سال 2006 به‌عنوان دفتر مرکزی شرکت آلمانی باقی ماند. در همان زمان، دفتر مرکزی شرکت به کارخانه اصلی آن در Untertürkheim بازگشت. امروزه، هفت کارخانه در شهرهای Untertürkheim، Bad Cannstatt، Hedelfingen، Zuffenhausen، Mettingen، Brühl و Sirnau زیرمجموعه این شرکت هستند. علاوه بر این، موزه مرسدس بنز در بهار 2006 در خارج از دروازه کارخانه افتتاح شد. این موزه در حال حاضر بزرگ‌ترین موزه خودرو در جهان است.
هدف از ادغام با شرکت کرایسلر و خرید سهام تولیدکنندگان آسیایی خودرو، میتسوبیشی و هیوندای، این بود که شرکت دایملر را به یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خودروسازی دنیا تبدیل کند. با اهداف مطلوب بلندمدت‌تر در بازار، در سال 2007 بیشتر سهام کرایسلر و خدمات مالی مربوطه آن در آمریکای شمالی، فروخته شد. همکاری با شرکت‌های میتسوبیشی موتورز و هیوندای موتور نیز به‌تدریج قطع شد.
تغییر نام به دایملر آگ (Daimler AG)
در اکتبر 2007 در یک نشست عمومی فوق¬العاده، تغییر نام از دایملر کرایسلر آ.گ. به دایملر آ.گ به تصویب رسید. تقریباً 99 درصد از 5،000 سهامدار شرکت به نفع این تغییر رأی دادند. تغییر نام این شرکت شامل تغییر نام امکانات تولید و سازمان‌های فروش هم در آلمان و هم در خارج از کشور بود. هدف از این تغییر نام این بود که نیاز به ایجاد تمایز فاحش بین برند شرکت یعنی Daimler و مارک‌های مختلف محصولات گروه بود.
حدود دو سال بعد، در تاریخ 27 آوریل 2009، دایملر AG از 9 ا/19 درصد سهام که پیش‌ازاین در کرایسلر نگه‌داشته بود، نیز چشم پوشید.
