اغلب، این موتورها را موتورسیکلت‌های فراجاده‌ای می‌نامند و با نام‌های کراس، اندرو، تریل و …. شناخته می‌شوند. موتورکراس در اغلب مسابقات پرش حرفه‌ای شرکت می‌کند. این مسابقات به صورت کاملا حرفه ای در آمریکا برگزار می‌شود و علاقه‌مندان زیادی را به خود جذب می‌کند. همچنین در اروپا نیز اغلب به صورت فصلی و یا تور این مسابقات برگزار می‌شود که در حد مسابقات ایالات متحده آمریکا نیست.
موتورکراس قادر است در کسری از ثانیه سرعت گرفته و راکب را بیش از 20 متر به هوا ببرد که اغلب راننده در هوا اقدام به انجام حرکات نمایشی می‌کند. لازم به ذکر است؛ نوع حرکت انجام شده، میزان سختی و کامل انجام شدن حرکت، توسط داوران چندین بار مورد بازبینی قرار می‌گیرد و سرانجام امتیاز موردنظر برای راننده تعیین می‌شود.
کمک فنرها برای انعطاف هر چه بیشتر بسیار بلند طراحی شده‌اند به طوری که قادرند تا 30 سانتی متر نوسان داشته و حتی فشار بیش از آن را نیز تحمل کنند. برای کاهش وزن، باک سوخت کوچکی برای آن در نظر گرفته شده و فاقد هرگونه تجهیزاتی مانند نمایشگر سوخت، سیستم روشنایی و به طور کلی کنسول است. حجم پیشرانه آن‌ها بیش از 200 سی‌سی بوده و شتاب اولیه در این مسابقات از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و به نهایت سرعت اصولا توجه‌‌ای نمی‌شود.
زمان فرود در موتورکراس بسیار مهم است، چرا که راننده تنها در صورت فرودی کاملا موفق تمام امتیاز را کسب می‌کند. کمک‌های روغنی به همراه، شاسی پیچشی و کاملا انعطاف پذیر در کنار زینی با ارتفاع بالا همگی سعی در این خواهند داشت تا در هنگام فرود کمترین میزان فشار جی به راننده و ستون فقرات او وارد شود.
