موتور براوو برای ایرانی‌های متولد دهه 60 و 70 شمسی با خاطره‌های فراوانی همراه است. موتورسیکلتی که به زور می‌توان آن را یک موتورسیکلت تمام عیار تلقی کرد و با وزنی کم، مصرف سوختی پایین و البته قدرت پیشرانه بسیار ناچیز به یکی از ارزان‌ترین وسیله نقلیه ایرانیان سال‌های دور تبدیل شده بود.
نمونه‌های اولیه موتور براوو کم مصرف، خوش ساخت و سبک که زمزمه‌های ورود آن‌ها از یک دهه قبل از ورود رسمی آن‌ها مطرح بود، ساخته کشور ایتالیا بودند و نام piaggio بر بدنه این موتورسیکلت‌ها حک شده بود. در سال‌های بعد از آن، کمپانی ایران دو چرخ از اولین شرکت‌هایی بود که این موتورسیکلت را بومی سازی کرد و با قیمتی بسیار نازل در اختیار مشتریان خود قرار داد. پس از آن، کمپانی نیرومحرکه نیز این موتور را تولید کرد و با آپشن‌هایی همچون انواع سبد، زین، جعبه‌ها و دیگر وسایل جانبی قابل خرید بود و به عنوان یکی از پرشمارترین وسایل نقلیه در آن زمان مطرح شد. ضمن آنکه در رنگ‌های مشکی، خاکستری و حتی قرمز قابل سفارش بود.
این موتورسیکلت که نمونه‌های سالم آن حالا ارزش کلکسیونی دارند، وزنی در حدود 48 کیلوگرم داشت و پیشرانه دو زمانه هوا خنک آن با حجم دقیق 49 سی‌سی قادر بود 1.4 اسب بخار نیرو تولید کند. براوو به پدال‌های جانبی مانند دوچرخه نیز مجهز بود و راکب می‌توانست با کمک آن‌ها و بدون روشن کردن پیشرانه هم در خیابان‌ها حرکت کند اما جثه نسبتا سنگین این موتورسیکلت کمتر کسی را راغب به پا زدن با آن می‌کرد مگر در مواقعی که پیشرانه روشن نمی‌شد. ضمنا باید خاطرنشان کرد، این موتورسیکلت از اولین موتورهایی بود که تمام قطعات آن توسط صنایع داخلی تولید می‌شد و در آن زمان روزگار پرفروغی داشت.
