امروزه نقش خودروهای کانسپت concept در نشان دادن خط فکری کمپانی‌ها بسیار مهم است. خودروسازان اهداف خود از نسل‌های آینده اتومبیل‌هایشان را در غالب خودروهای کانسپت به نمایش می‌گذارند.
برخی از این خودروها به حدی جالب توجه بوده که سایر کمپانی‌ها نیز ممکن است به سرعت از آن برای تولیدات خود در آینده نزدیک ایده بگیرند؛ اما گاهی اوقات هم شرکت‌های خودروسازی در طراحی خودروی کانسپت خود چنان اغراق آمیز عمل می‌کنند که این خودرو پس از مدتی به دست فراموشی سپرده می‌شود.
در قسمت اول این مقاله به معرفی تعدادی از خودروهای کانسپت خارق العاده دهه 1990 ایالات متحده آمریکا پرداختیم. در این بخش سایر این خودروها را معرفی می‌کنیم.
کانسپت کرایسلر آتلانتیک سال 1995
در اواخر قرن گذشته و شروع قرن جدید، استایل رترو استایل انتخابی کمپانی کرایسلر برای اتومبیل‌هایش بود. این کمپانی توجهش را نسبت به این استایل به بهترین شکل در غالب اتومبیل مفهومی آتلانتیک نشان داده است. حتی امروزه نیز این خودرو به عنوان یک اثر هنری، ستوده می‌شود؛ اثری هنری که آثار گذشتگان را در خود جای داده است.
در این خودرو آثاری از کوپه تالبوت T150 SS سال 1938 در کابین و شیشه‌های جانبی، همچنین موتور هشت سیلندر خطی سال 1930، دیده می‌شود. موتور هشت سیلندر موجود در این خودرو در حقیقت ترکیبی از دو موتور 4 سیلندر دوج نئون بوده، که به یکدیگر جفت شده‌اند.
اگر چهره اتومبیل آتلانتیک به نظرتان آشنا می‌آید ولی نمی‌دانید که آن را دقیقن کجا دیده‌اید، بایستی بگوییم که تصویر این خودرو برای سال‌ها بر روی برچسب‌ها و در تبلیغات استفاده شده است.
concept لینکلن سنتینل سال 1996
هنگامی که کمپانی فورد در فکر تسلط بر دنیای سوپرکارها بود، کمپانی لینکلن تمرکز خود را بر روی موتور و ظاهر تولیداتش، و احتمالن بر تولید خودرویی که به ذایقه‌ی رییس گروه‌های مافیایی و شاید هم بتمن! خوش بیاید، قرار داده بود. این خودروی کانسپت دارای نما و قدرت بود، و این قدرت را از موتور 12 سیلندر خورجینی با حجم 6.0 لیتر فورد می‌گرفت.
کانسپت کرایسلر کرونوس سال 1998
کمپانی کرایسلر با نمایش خودروی کانسپت کرونوس در سال 1998، نشان داد که به خودروهای concept سال 1955 خود علاقه داشته و در فکر پیاده سازی آن‌ها در آینده است. کرونوس المانهایی را از خودروهای پیشین این کمپانی قرض گرفته و آن را به عنوان یک ایده در اختیار سایر محصولات کمپانی کرایسلر قرار داد؛ از جمله مشخص‌ترین این المان‌ها، جلو پنجره این خودرو بود، که از کرایسلر 300D سال 1958 گرفته شده بود.
در آن زمان، هدف کمپانی کرایسلر از نمایش این خودروی کانسپت رقابت با محصولات لینکلن و کادیلاک بود، اما بدلیل قیمت بالای آن، پای کرونوس قدرتمند 10 سیلندر خورجینی هیچ گاه به خط تولید باز نشد.
کانسپت پلای‌موت پرونتو اسپایدر سال 1998
برای خودروسازان ایالات متحده، ساخت خودرویی که قابل رقابت با برندهای اروپایی کمپانی‌های ساخت اتومبیل باشد، نادر بود؛ اما پلای‌موت دقیقن همین هدف را دنبال کرده و به آن دست یافت. این کمپانی در ابتدا تصمیم به تولید پرونتو نداشته و به آن تنها به عنوان محصولی برای آزمایش امکان استفاده از مواد قابل بازیافت، نگاه می‌کرد.
برای کمپانی پلای‌موت تولید خودروی سبکی با وزن تنها 1225 کیلوگرم و توانایی تولید قدرت 225 اسب بخار، یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شد. قدرت قابل قبول این خودرو توسط موتور توربوشارژ 2.4 لیتری آن که در وسط اتومبیل کار گذاشته شده بود، بدست می‌آمد.
این خودروی کانسپت به عنوان خودرویی از برند پلای‌موت از خاطره ها محو شد؛ اما یاد المان‌های ظاهری آن بعدها توسط کمپانی کرایسلر و با به کارگرفته شدن در محصولات این کمپانی، زنده نگه داشته شدند.
کانسپت پلای موت پرونتو کروزر سال 1998
با نگاه به این خودرو متوجه خواهید شد که کمپانی کرایسلر با چه دقتی از طراحی آن برای ساخت اتومبیل بدنام خود یعنی PT کروزر، استفاده کرده است. کمپانی پلای‌موت به دنبال یک طراحی مدرن و عملی بوده و این آرزو را در پرونتو پیاده‌سازی کرد.
این خودرو بلند و جادار بوده و در آن از استایل خودروهای دهه 1930 و المان‌های تولیدات دهه‌های 1950 و 1960، استفاده شده بود. پرونتو کروزر بسیار زیبا به نظر می‌رسید؛ اما پس از خروج پلای‌موت از عرصه اتومبیل‌سازی، آنچه که از این خودرو باقی ماند کرایسلر PT کروزر و ضعف عملکردی آن بود.
بیوئیک سی‌ای‌لو سال 1999
سی‌ای‌لو یکی از عجیب‌ترین کانسپت‌های دهه 1990 است. امروزه به ندرت خودروی کانورتیبل 4 درب را می‌بینیم که ساخت کمپانی جیپ نباشد. هدف کمپانی بیوئیک، اغوای افرادی بود که پیش از این به خودروهای کانورتیبل اهمیت نمی‌دادند، و همچنین قصد داشت که توانایی‌های خود را به رخ بکشد.
نتیجه این شد که امکان ورود خودروی سی‌ای‌لو (به اسپانیایی به معنای آسمان است) به خط تولید بسیار قوی بود. درب‌های این خودروی کانسپت با سیستم تشخیص صدا باز می‌شدند؛ اگرچه که این تکنولوژی بر روی سی‌ای‌لو پیاده سازی شده‌بود، اما امکان استفاده از آن در یک خودروی تولید شده در آن زمان، بعید به نظر می‌رسید.
